روز28 مرداد روزیست که همچون زلزله ای دهشتناک وهول انگیزکاخ پرشکوه آمال ملی رادرهم ریخت و ویران کرد واین ویرانگری به گونه ای بنیادی بود که هرگز ترمیم نشد وسالهای دراز باید بگذرد تا به دست آبادگرانی میهن پرست قسمتی از آن بازسازی شود .
ملتی که مدت یکصدوپنجاه سال بزرگترین لطمات وکاری ترین ضربات رااز امپراتوری بریطانیا خورده وسخت ترین آسیب هارا ازین استعمارگربی رحم تحمل کرده بود ، ملتی که چندین قسمت بزرگ از ایران پهناورش با نیرنگ این دسیسه باز زورگوی سیاست ، جداشده وفرزندان ازمادرجداگردیده اش همه درگرداب بدبختی فرو افتاده بودند ، ملتی که زهرتعدیات سیاست استعماری در رگ وریشه ی پیکرش وارد شده،حیات ملی اورابه نابودی تهدید می کرد ، چنین ملتی که ازدست چنان کشوری، داغ بر دل وجان برلب می زیست،منتظر آن بودکه دستی ازغیب برون آید ومرهمی بردل چاکچاکش گذارد . خوشبختانه به یاری پروردگار،این دست از آستین رادمردی توانا و رشیدبیرون آمده برسینه ی نامحرم زد وداغ کهنه هم میهنان همدرد را التیام بخشید.این دست ، دست دکترمحمدمصدق بود که ریشه ی درخت سیاست استعماری را ازین بوم وبر برکندومنابع ثروت ملی را از چنگ بیگانگان بدرآورد .
